Geçmiş günahlarımı düşünmekten ruhum daralıyor, ne yapmalıyım?
Hocam sizi çok seviyorum ve takip ediyorum. Çok da faydalanıyorum ilminizden. Ben geçmişi berbatlıklarla dolu, günahkâr bir kulum. On beş yıldır yolumun yanlışlığını kendime itiraf edip ibadetlerine dikkat eden bir kul olmaya çalışıyorum. Devamlı istiğfar etmeyi ve Rabbime kul olmayı ömrümün geri kalan kısmında görev edinmiş biriyim. Yine de ruhum daralıyor ve günahlarımı hiç unutmuyorum. Kendimden utanıyorum. Ben günahlarımı kullarına bile anlatmaktan utanırken Rabbimin huzuruna nasıl çıkacağım? Kimi zaman düşünüp ağlıyorum ve bir toplumda bulunduğum zaman bunların arasındaki en günahkâr insan herhalde benim diye düşünüyorum. Vicdan azabım çok büyük.
Allah’ın tevbe etmeyle, merhameti, rahmeti, mümin kullarına şefkati ile ilgili âyetleri okuyunca rahatlıyorum ama günahkâr insanlara vereceği cezalarla ilgili ayetleri okuyunca da çok korkuyorum. Dua ve tavsiyelerinizi almak isterim.
İnsanız, hepimizin kusurları ve kara listeleri olabilir. Allah Teâlâ yardımcımız olsun. Birbirimize dua edelim.
Tevbe etmek tertemiz olmaktır. Eğer tevbe gerçekten ve şartlarına uygun olarak yapıldı ise kul, tertemiz oldu demektir. Günahından tevbe eden hiç günah işlememiş gibidir. Tevbe ile ilgili bu kuralı koyan Allah’tır. O, hiç günah işlememiş gibi gördüğünü söyledikten sonra bizim kullar olarak geçmişi irdelememiz ikinci bir günah çeşidi olur. Siz şu anda bu durumdasınız. Şöyle düşünün: Tevbe ettiğiniz hâlde Allah Teâlâ’nın tevbenizi kabul etmediğini mi biliyorsunuz? Hayır. O zaman neyi irdeliyorsunuz? Bu, size şeytanın ikinci tuzağıdır. Sizi güya geçmişin hataları ile meşgul ederek ikinci bir hata üzerinden eskitiyor sizi.
Siz tevbenizi bozmamaya bakın. Yeni hata işlemeyin. İbadetlerinizi yapın. Bundan sonra geçmişinizde dağları devirmek gibi bir günah da olsa siz Allah’a güvenin ve yolunuza devam edin.
Evet, sizi şeytan ikinci bir tuzakta oyalıyor. Bırakın onu ve işinize bakın. Allah yardımcınız olsun.