Annem ilim öğrenmeme engel oluyor, ne yapmalıyım?

Bu sene imamhatip’ten mezun oldum. Ben 10. sınıfa kadar çok zor kapanan, çok sert görüşlü, sinirli bir çocuktum. Elhamdülillah, arkadaş çevrem ve öğretmenlerim hidayetime vesile oldular. Ama en çok da siz… Sizin sohbetlerinizle birçok şeyi öğrendim. Neredeyse dinlemediğim/izlemediğim sohbetiniz kalmadı. Ne zaman moralim bozulsa sizin sohbetlerinize koşuyorum. Ve şunu iyi biliyorum ki başımıza ne gelirse gelsin her şey imtihan. Bu bilinçte olduğum için her şeyi imtihanımı kazanma hevesiyle, heyecanıyla karşılıyorum. Fakat hocam ben bir şeyi kaldıramıyorum: Ben kendimi Allah'a adamak, her şeyimin Allah'ın rızasına uygun olmasını istiyorum, annem ise tam tersini. Belki bunu tam olarak diliyle söylemiyor fakat ben ne zaman hayırlı bir işe kalkışsam en büyük destekçim o olması gerekirken en büyük engelim o oluyor. Siz, yılda beş yüz kitabı okuyabilin, yazılar yazın diyorsunuz ama ne beş yüzü.. ne zaman kitap okusam çok kitap okuyorsun diye kızıyor; kitabın çok faydalı olmadığını düşünüyor, hep temizlik, hep iş yapmamızı istiyor. Sırf bahanesi olmasın diye sabah kalktığımda her işi bitiriyorum ama yine bahane buluyor bana kızacak; çeyiz hazırlamam lazımmış kendime… Ben çeyiz istemiyorum, ilim istiyorum. Yaptıklarım ona yetmiyor; ders çalışmayayım hep iş yapıyım istiyor. İlim öğrenmek için hocalara gitmek istiyorum, izin vermiyor. İhh'da çalışmak istediğimi, hayır yapmak istediğimi söyledim; bana, “benim kapımda yapma, kocanın kapısında yap, sen bana çalışacaksın” dedi. Hocam vallahi dayanamıyorum, bıktım artık. Neredeyse bu yaşımda sırf bu baskıdan kurtulmak için evlenmek istiyorum fakat annem kitabın başına oturduğumda bana kocan şöyle şöyle biri olur da bak bakalım orada kitap okuyabilecek misin gibi beddua edercesine yakınıyor. Hayır kötü bir şey mi yapıyorum ben? Ben artık kurtulmak istiyorum, Rabbim’e uçarak gitmek istiyorum ama uçamıyorum, bunu anneme bir türlü anlatamıyorum. Ne yapmam gerekiyor?