Eşimin, mesleği bırakmamı ve çarşaflı olmamı aşağılaması karşısında ne yapmalıyım?

Hocam ben doktorum, acil uzmanıyım. Yaklaşık bir buçuk yıldır çalışmıyorum çünkü istifa ettim. Normal mesaimize ek olarak mecburî fazla mesai yaptırıyorlar bize ve bu 80-100 saat ek mesaiyi buluyor. Devlet hastanesi bu şekilde. Kabul etmeme lüksünüz yok. Benim de hafif otizmli bir oğlum var. Bir tane de kızım. Çocuklarıma vakit ayıramıyor olmanın vicdan azabından dolayı istifa ettim. Beyim de sen bilirsin dedi. Son zamanlarda ekonominin kötü olmasından dolayı benim çalışmıyor olmamı yüzüme vurur oldu. Devamlı eleştirip hakaret ediyor. Doktorluğu bıraktığım için aptal olduğumu söylüyor. Basit şeyleri büyütüyor beni adeta cezalandırıyor. Mesela ben tavuk çok severim. Bir marka var helal kesim ve kuru yolum olduğu için sadece onu tüketiyorum. Eve de ondan alırız hep, yani alırdık. Beyim ikidir eve farklı marka tavuk getiriyor. Ben yemiyorum biliyorsun diyorum. O zaman çalış, istediğini al diyor. Belki diyeceksiniz ki, kızım yeme sen de tavuk ne olur ki. Ölmezsin ya. Evet, haklısınız ama buradaki sorun benim onun gözündeki değerim. Benim hiç mi kıymetim yok on küsur senelik hanımınım ben senin. Ailesi dolduruyor, “biz şuradan alıyoruz ne var” diyor. Sizin hassasiyetiniz yoksa bile normal bir kaynana şunu demez mi “oğlum, hanımın neyi istiyorsa onu al, onunla geçineceksin.” Artık aşağılanmaktan yoruldum. Sabrediyorum ve hesap günü ondan hakkımı alacak olmam beni rahatlatıyor. Ayrıca çarşafımı istemiyor, peçemi açmamı istiyor, din düşmanının teki. Doktora eğitimi alıyorum üniversitede. Tıpta anatomi isminde bir bölüm var bilirsiniz. Oradan eğitim alıyorum akademisyen olmak için. Dalga geçiyor benimle. Senin kıyafetini giyen birini hoca olarak almazlar diyor. Evet, olabilir, belki almazlar ama bu benden bir şey eksiltmez, onlar hak eden birini çarşaflı diye almıyorlarsa yedikleri kul hakkıyla ateşlerini çağırırlar. Bazen diyorum ki git dilekçe ver işe başla bunu da boşa. Çocuklarım için katlanıyorum. Ahirette zulmün hesabını verecek olması beni rahatlatıyor ama insanım her zaman böyle olmuyor. Üzülüyorum, ben tek kelime etmezken, doktor olduğum halde, ona dünyayı dar edebileceğim halde Allah korkusundan susarken bunu bana yapması zoruma gidiyor. O da Allah'ın ona yüklediği görevi yapıyor diye düşünüyorum bazen. Rabbim onun aracılığıyla beni sınıyor belki. Şeytan belki onunla beni kışkırtmak istiyor, bilmiyorum. Çok zorlanıyorum hocam. Sizden akıl ve dua istiyorum. İmanla ölmem için, istikamet üzere kalmam için, sabredebilmem için dua istiyorum. Şimdi ben ne yapayım?